راه های کنار آمدن با مرگ حیوانات خانگی

بسیاری از ما عشق و پیوند شدید خود را با حیوانات خانگی خود به اشتراک می‌گذاریم و پذیرش مرگ حیوانات خانگی‌ مان برایمان به راحتی نیست. بنابراین، وقتی یک حیوان خانگی می‌میرد، طبیعی است که احساس غم و اندوهی مانند فقدان فرد عزیزی را داشته باشید.
درد فقدان غالباً ممکن است احساس درماندگی و انواع احساسات دردناک و دشوار را برانگیزد.
در حالی که برخی از افراد ممکن است عمق احساس شما نسبت به حیوان خانگی خود را درک نکنند، هرگز نباید احساس گناه یا شرمندگی بخاطر غم و اندوه فقدان دوست خود داشته باشید.
در حالی که همه ما به طور متفاوتی به فقدان عزیزی پاسخ می‌دهیم، سطح ناراحتی که شما تجربه می‌کنید اغلب به عواملی مانند سن و شخصیت شما، سن حیوان خانگی و شرایط مرگ آن بستگی دارد.
به طور کلی، هرچه حیوان خانگی شما برای شما مهمتر باشد، احساس ناراحتی بیشتری خواهید کرد. نقشی که حیوان در زندگی شما ایفا کرده است نیز می‌تواند تأثیر داشته باشد.

روند اندوه بعد از فوت حیوان خانگی

احساس غم، شوکه شدن یا تنهایی واکنش‌هایی طبیعی برای فقدان حیوان خانگی محبوب است:

نمایش این احساسات به این معنی نیست که شما ضعیف هستید یا تعادل احساسات خود را از دست داده‌اید.
این بدان معناست که شما به دلیل فقدان حیوانی که دوستش داشتید، عزادار هستید، بنابراین نباید شرمنده شوید.

تلاش برای نادیده گرفتن درد شما یا جلوگیری از ابراز، در طولانی مدت باعث بدتر شدن آن خواهد شد:

برای بهبودی واقعی، لازم است که با اندوه خود روبرو شوید و به طور فعال با آن مقابله کنید.
با ابراز غم و اندوه خود، نسبت به اینکه احساسات خود را پنهان کنید به زمان کمتری برای بهبودی نیاز خواهید داشت.
در مورد احساسات خود بنویسید و در مورد آن‌ها با کسانی صحبت کنید که برای فقدان عزیز شما دلسوزی می‌کنند.

به کسی اجازه ندهید که به شما بگوید الان باید چه احساسی داشته باشید:

غم و ناراحتی شما مسأله‌ای شخصی است و هیچ کس دیگر نمی‌تواند به شما بگوید چه زمانی و چقدر ناراحت شوید یا از ناراحتی خود فرار کنید.
به خودتان اجازه دهید هر چیزی را که دوست دارید بدون خجالت و قضاوت احساس کنید.
اشکالی ندارد که عصبانی شوید، گریه کنید یا گریه نکنید.
همچنین خندیدن، پیدا کردن لحظات شادی و ر‌ها شدن از غم در صورت آماده بودن اشکالی ندارد.

با افراد دیگری که حیوانات خانگی خود را از دست داده‌اند، ارتباط برقرار کنید:

پیام‌‎‌های آنلاین، انجمن فقدان حیوان خانگی و گروه‌های پشتیبانی فقدان حیوانات خانگی را ببینید و چک کنید.
اگر دوستان و اعضای خانواده خود در مورد فقدان حیوان خانگی دلسوز نیستند، شخص دیگری را پیدا کنید.
اغلب، فرد دیگری که فقدان حیوان خانگی مورد علاقه خود را تجربه کرده است حال و احوال شما را بهتر درک می‌کند.

آیین‌های مذهبی می‌توانند به بهبودی کمک کنند:

مراسم تشییع جنازه می‌تواند به شما و اعضای خانواده کمک کند تا احساسات خود را آشکارا ابراز کنید.
از افرادی که فکر می‌کنند برگزاری مراسم تشییع جنازه برای حیوان خانگی کار مسخره و نادرست است، نادیده بگیرید و آنچه را که از نظر خودتان درست است انجام دهید.

میراث ایجاد کنید:

تهیه یک یادواره مانند کاشت درخت به یاد حیوان خانگی، تدوین آلبوم عکس یا دفتر نقاشی، یا در غیر این صورت به اشتراک گذاشتن خاطرات خوبتان با حیوان خانگی خود، می‌تواند میراثی را برای تجلیل از زندگی همراه با دوست و رفیق‌تان ایجاد کند.
به یاد داشتن سرگرمی و عشقی که با حیوان خانگی خود به اشتراک گذاشتید می‌تواند به شما کمک کند تا از افسردگی ر‌ها شوید.

مراقب خودتان باشید:

استرس فقدان حیوان خانگی می‌تواند به سرعت ذخایر انرژی و عاطفی شما را از بین ببرد.
مراقبت از نیاز‌های جسمی و عاطفی‌تان به شما کمک می‌کند تا این زمان دشوار را پشت سر بگذارید.
با افرادی که به شما اهمیت می‌دهند رو در رو (در صورت امکان) وقت بگذرانید، رژیم غذایی سالم داشته باشید، بخوابید و به طور مرتب ورزش کنید تا اندورفین‌ها آزاد شوند و به تقویت روحیه شما کمک کنند.

در صورت نیاز از روانشناس کمک بخواهید:

اگر ناراحتی شما پایدار است و در زندگی‌تان اختلال ایجاد می‌کند، پزشک یا یک متخصص بهداشت روان یا روانشناس می‌تواند حالات شما را برای وجود بیماری افسردگی ارزیابی کند.

درمان غم و ناراحتی کودکان در از دست دادن حیوان خانگی

زمانی که شما در خانه فرزند دارید و او با حیوان خانگی بسیار رابطه خوبی دارد. زمانی که حیوان خانگی فوت می‌کند فرزند شما بسیار ناراحت می‌شود و ممکن است تا مدت‌ها حال خوبی نداشته باشد. چرا که او مدت‌ها با آن حیوان خانگی زندگی کرده و درست مانند یک دوست به او وابسته شده است و با مرگ حیوان آسیب فراوانی به سلامت روان فرزند شما وارد می‌شود.
شاید شما هم دیده باشید که بچه‌ها حیوانات خانگی را خیلی دوست دارند و زمانی که نمی‌توانند با آن‌ها بازی کنند بهانه گیر می‌شوند. بنابراین زمانی که با مرگ حیوان خانگی روبرو می‌شوید فرزند شما بسیار ناراحت و عصبانی می‌شود و در نتیجه شما و خودش را سرزنش می‌کند، چرا که فکر می‌کند شما باعث از دست دادن حیوان خانگی شده‌اید.
به دنبال مرگ حیوان خانگی، فرزند شما دچار هراس می‌شود به این شکل که گمان می‌کند شما نیز او را ترک می‌کنید. در این میان برخی از والدین روشی را در پیش می‌گیرند که فکر می‌کنند با این کار می‌توانند به فرزندتان کمک کنند تا با مرگ حیوان خانگی کنار بیاید.
در حالی که این روش درست نبوده و همانطور که بیان کردیم اگر شما بخواهید موضوع را نادیده بگیرید و در مورد آن حرفی نزنید باعث ناراحت شدن شخص می‌شوید که رابطه خوبی با حیوان خانگی داشته است. به همین دلیل والدین باید بدانند که هرگز این روش درست نبوده و باعث نمی‌شود تا فرزند شما با مرگ حیوان خانگی به راحتی کنار بیایید.
چرا که این از دست دادن درست مانند سایر فقدان‌ها دارای مراحل است و کودک شما باید مراحل آن را به درستی طی کند و در این میان شما باید حامل و پشتیبان فرزندتان باشید.
از طرف دیگر ایجاد باور‌هایی مانند این که حیوان خانگی گم شده است و یا خوابیده است نیز باعث می‌شود تا فرزند شما سردرگم شود و زمانی که واقعیت را فهمید به شدت ناراحت شود، چرا که باور دارد شما به او دروغ گفته‌اید.
به همین دلیل لازم است تا با فرزندتان صادق باشید و به او اجازه دهید که با این مشکل کنار بیاید. مثلاً شما می‌توانید خودتان برای حیوان خانگی عزاداری کنید تا فرزندتان شما را مشاهده کند و یاد بگیرد که چگونه می‌تواند با از دست دادن حیوان خانگی کنار بیاید.
شما با احترام به غم و اندوه فرزندتان به او کمک می‌کنید تا بتواند احساساتش را ابراز کند و در نتیجه به خاطر مشکل پیش آمده خودش را سرزنش نکند.
زمانی که فرزند شما به خاطر مرگ حیوان خانگی‌تان ناراحت است احساس غرور می‌کند، چرا که می‌داند او را دوست داشته و برایش ارزش قائل است.
همچنین به یاد داشته باشید که شما باید کاری کنید که فرزند شما خودش را به خاطر از دست دادن حیوان خانگی سرزنش نکند. چرا که اگر نتواند با این موضوع کنار بیاید ممکن است فکر کند مرگ حیوان تقصیر آن‌ها بوده است. زمانی که فرزند شما با مرگ حیوان خانگی روبرو می‌شود با سؤال‌های زیادی مواجه می‌شود و لازم است شما در کنارش باشید تا او احساس آرامش و راحتی کند. شما باید در رابطه با تمام احساسات فرزندتان صحبت کنید و به او اجازه دهید که راجع به نگرانی‌هایش با شما صحبت کند.