اختلال توره چیست؟

اختلال توره یا اختلال تیک، نوعی اختلال نورولوژیک است که شامل تیک های متعدد حرکتی و یا چند تیک صوتی است. علائم اولیه اختلال توره معمولاً اولین بار در دوران کودکی بین 3 تا 9 سالگی دیده می شود. این اختلال در همه افراد و نژاد ها رخ می دهد و در مردان، سه تا چهار برابر بیشتر از زنان است.

علائم اکثر افرادی که به اختلال توره مبتلا هستند، معمولاً در ابتدای نوجوانی به حداکثر خود می رسد و در انتهای نوجوانی بهبود می یابد. باقی علائم تا بزرگسالی ادامه خواهند داشت. این اختلال با بروز در موقعیت های مختلف می تواند کارکرد زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد و آنها را با مشکلات متفاوتی رو به رو کند.

در بسیاری از موارد عدم آگاهی خانواده ها می تواند در افزایش مشکلات این بیماران مؤثر باشد. اختلال توره با درمان های دارویی و رفتاری قابل کنترل می باشد. حضور یک مشاوره روانشناسی برای تشخیص به موقع این اختلال ضروری است.

چه زمانی می توان گفت فرد به اختلال توره مبتلا است؟

شروع تیک های عصبی قبل از 18 سالگی.

علائم اختلال توره باید حداقل یک سال ادامه داشته باشد.

فرد مبتلا هم تیک صوتی و هم حرکتی داشته باشد که می تواند در برهه زمانی مختلف رخ دهد.

شدت تیک ها کم و زیاد می شود و احتمال دارد برخی از تیک ها در دوره ای از بین رفته و تیک های دیگری ظاهر شود.

این اختلال ناشی از تأثیرات فیزیولوژیک، ماده یا اختلال طبی دیگری نیست.

انواع تیک هایی که افراد مبتلا به اختلال توره از خود بروز می دهند شامل:

 صدا سازی ساده:

این تیک ها شامل بالا کشیدن بینی، پاک کردن گلو یا صدای غرش است.

حرکتی ساده:

این تیک ها متمایز و دارای الگوهای هماهنگ حرکات در چند گروه عضلانی هستند.

 پیچیده حرکتی:

شکلک چهره در ترکیب با چرخش سر و بالا انداختن شانه از نشانه های تیک های پیچیده حرکتی است. دیگر تیک های پیچیده حرکتی ممکن است در واقع هدفمند باشند، از جمله شامل خراب کردن یا دست زدن به اشیاء، لی لی کردن، پریدن، خم شدن، و یا پیچ و تاب خوردن.

 صوتی پیچیده:

شامل تکرار کلمات و عبارات می شود. شاید ناراحت کننده ترین و ناتوان کننده ‌ترین تیک ها شامل تیک های حرکتی شود که به خود آسیب می رساند، مانند مشت زدن به چهره و یا تیک های صوتی از قبیل کوپرولیلیا (سخن گفتن از کلمات نامناسب و رکیک در فضای اجتماعی) یا اکولیلیا (تکرار کلمات یا عبارات دیگران).

با این حال، کوپرولیلیا (ناسزاگوی) تنها در تعداد کمی از افراد با اختلال توره وجود دارد. بعضی از تیک ها با برانگیختن یا حساسیت در گروهی از عضلات تحت تأثیر قرار می گیرند که اغلب به عنوان پیشگویی تیک عنوان می شود. از این رو برخی از افراد مبتلا به اختلال توره سعی در تکمیل تیک در یک روش خاص یا انجام دادن چندین بار برای تسکین میل و یا کاهش حساسیت دارند.

اختلال توره با هیجان یا اضطراب، شدید تر می شوند و برخی از تجربیات فیزیکی می تواند باعث شود تیک ها تکرار بیشتری داشته باشند. این تیک ها معمولاً در زمان خواب از بین نمی روند اما به طور قابل توجهی کاهش پیدا می کنند.

معمولاً اختلالات دیگری در کنار اختلال توره ظاهر می شود. اختلال توجه، اختلال بیش فعالی، اختلال وسواس، اضطراب، افسردگی، اختلال یادگیری، اختلال کنترل تکانه و مشکلات رفتاری، از انواع این اختلالات است که در کنار اختلال توره دیده می شود.

آیا اختلال توره وراثتی است؟

بر اساس اطلاعات به دست آمده و تحقیقات محققین در خانواده ها، این اختلال از الگوی وراثت اتوزمی غالب ایجاد می شود. الگوی اتوزوم غالب که در آن تنها یک نسخه از ژن معیوب که از یک والد به ارث برده می شود منجر به بیماری می گردد.

هر چند، ژن، دارای تأثیرات زیادی می باشد اما ممکن است که بسیاری از ژن ها با اثرات کوچکتر همراه با عوامل محیطی در بروز اختلال توره نقش داشته باشد.

مهم است خانواده ها بدانند که آمادگی ژنتیکی لزوماً به اختلال توره منجر نمی شود. در عوض، ممکن است خود را به عنوان یک اختلال تیک خفیف تر یا به عنوان رفتارهای وسواس فکری نشان دهد. همچنین ممکن است که فرزندان ناقل ژن، علائم اختلال توره را نشان ندهند.

اختلالاتی که با اختلال توره اشتباه گرفته می شوند:

اختلال دیستونی عضلانی:

این اختلال باعث ایجاد انقباضات غیر ارادی شدید، دردناک و پایدار عضلات مثل دیستونی گردن است.

اختلال کره آتتوئید:

این اختلال شامل حرکات نابهنجار و غیر ارادی می باشد که علامت بارز آن انقباضات نامنظم، کوتاه و بدون ریتم است.

میوکلونوس:

گرفتگی ماهیچه به پرش و انقباضات سریع و غیر ارادی عضله می انجامد که سکسکه کردن در واقع نوع طبیعی آن است.

درمان اختلال توره

تیک‌ های خفیف گاهی اوقات گذرا بوده و بدون اقدام درمانی یا با تمرین کاهش استرس و اضطراب خود به خود برطرف می‌شود. با وجود این خیلی اوقات تیک ها شدیدتر بوده یا پایدار است و نیازمند اقدامات درمانی است.

توجه داشته باشید که نخستین گام در تعیین مناسب ترین شیوه درمانی اختلالات تیک مراجعه به روانشناس برای بررسی کارکرد کلی کودک یا نوجوان است. درمان‌ های به کار رفته برای اختلال توره معمولاً شامل درمان‌ های رفتاری و درمان‌ های دارویی است. تکنیک های رفتاری مانند: وارونه سازی عادی، که از طریق عادات معکوس به درمان فرد کمک می کند. مصرف داروهای نورولپتیک، کلونازپام، تترابنازین، هالوپریدول و کلونیدین، برای درمان این اختلال استفاده می شود.

تشخیص سریع مشکلات عصبی و روانی درصد موفقیت درمان را بیشتر می کند به همین دلیل ضروری است که در صورت مشاهده مشکلاتی از این قبیل به سرعت به مشاوره روانشناسی مراجعه کرده و از پیشروی بیماری جلوگیری کنند.

برای دسترسی سریع به روانشناس می توانید برای رزرو وقت مشاوره با شماره های مرکز مشاوره زرین فر تماس حاصل نمایید.