افسردگی چیست؟

افسردگی از جمله اختلالات خلقی است. این اختلال با احساس فقدان، خشم، غم و اندوه همراه است و باعث مختل شدن فعالیت های روزانه می شود. در طی بررسی های محققین اختلال افسردگی شایع ترین اختلال در کل دنیا شناخته شده است. این آمار نشان دهنده آن است که این اختلال به شکل های گوناگون و به شیوه های مختلف می تواند بروز پیدا کند و زندگی فردی و اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. این اختلال به اختلال جدی گفته می شود و می تواند بدون پیگیری و درمان صحیح شدت پیدا کند. با این وجود افرادی که به طور آگاهانه در صدد درمان بر آمده و پیگیری دارند در طی چند هفته بهبودی علائم و حالات خود را متوجه می شوند.

انواع شایع افسردگی

افسردگی اساسی

دیس تایمی یا افسردگی مداوم

مانیک یا اختلال دوقطبی

روانپریشی

افسردگی دوران بارداری

افسردگی فصلی

افسردگی موقعیتی

اختلال افسردگی آتیپیک

اختلال افسردگی اساسی:

این نوع اختلال از شدید ترین نوع این اختلال است. در این اختلال فرد احساس مداوم غم، نا امیدی و بی کفایتی را تجربه می کند. اختلال افسردگی اساسی بدون پیگیری و درمان از بین نخواهد رفت. افرادی که دچار این اختلال هستند باید حداقل به مدت دو هفته، حداقل 5 علامت زیر را داشته باشند.

داشتن خلق افسرده و غمگین در بیشتر ساعات روز.

کم شدن علاقه به بیشتر فعالیتهای روزانه.

افزایش و یا کاهش چشمگیر وزن وقتی که فرد از رژیم خاصی استفاده نمی کند. و کاهش شدید اشتها.

بی خوابی یا پر خوابی.

بی قراری غیر طبیعی یا کاهش فعالیت جسمی.

خستگی مفرط یا از دست دادن انرژی.

احساس بی ارزش بودن یا احساس گناه شدید.

کاهش توانایی فکر کردن، تمرکز و یا تصمیم گیری.

اندیشیدن مکرر به مرگ، یا داشتن فکر خودکشی با برنامه یا ابزاری خاص و یا اقدام به خودکشی.

وجود 5 علامت، مخصوصا علامت اول و دوم برای آن که بتوان گفت فرد دچار اختلال افسردگی اساسی است، ضروری می باشد.

دیس تایمی یا اختلال افسردگی مداوم:

این اختلال در گذشته به عنوان روان نژندی معرفی می شد. دیس تایمی اختلالی خفیف اما مزمن است. شیوع این اختلال در زنان بیشتر از مردان است و سیر مزمن تری دارد. معمولا عوارض آن در پایان روز شدت می گیرد و معمولا در سنین ۲۰ تا ۳۵ سالگی شروع می شود. البته نوعی از این اختلال زود آغاز بوده و می تواند در سنین قبل از ۲۱ سالگی بروز پیدا کند. برای تشخیص این اختلال، علائم باید حداقل دو سال ادامه داشته باشد. افسرده خویی می تواند بیشتر از افسردگی اساسی زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد زیرا این دوره برای مدت طولانی تری ادامه دارد. از نشانه های این نوع اختلال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کم اشتهایی یا پرخوری

بی خوابی یا پر خوابی

کمبود انرژی یا خستگی

کاهش اعتماد بنفس

ضعف در تمرکز یا دشواری در تصمیم گیری

احساس ناامیدی

افسردگی مانیک یا اختلال دوقطبی:

برای اینکه اختلال دو قطبی در فرد تشخیص داده شود، باید یک قسمت از شیدایی را تجربه کند که هفت روز طول بکشد. ممکن است که حالت افسردگی را قبل یا بعد از قسمت شیدایی تجربه کند. چرخه ی این حالات و مانیک باید به شکل مستمر ادامه داشته باشد. افسردگی مانیک نامی قدیمی برای اختلال دو قطبی است. این نوع اختلال علائمی همچون علائم افسردگی عمده دارد.

انرژی بالا

کاهش خواب

تحریک پذیری

هجوم سریع افکار و گفتار

خود بزرگ بینی

افزایش اعتماد به نفس

رفتار غیرمعمول، ریسک پذیر و خود مخرب

احساس سرخوشی

روانپریشی:

برخی از افراد مبتلا به افسردگی اساسی نیز دوره های از دست دادن ارتباط با واقعیت را پشت سر می گذارند. این به روان پریشی معروف است که می تواند توهم و هذیان باشد.  افسردگی همراه با روان پریشی می تواند علائم جسمی را نیز به همراه داشته باشد.

افسردگی دوران بارداری:

تغییرات هورمونی که در دوران بارداری و زایمان اتفاق می افتد می تواند باعث ایجاد تغییراتی در مغز شود که منجر به نوسانات خلقی می شود. کمبود خواب و ناراحتی جسمی که اغلب با تولد نوزاد اتفاق می افتد نیز باعث افزایش این اختلال می شود. افسردگی پریناتال، در دوران بارداری یا طی چهار هفته پس از زایمان رخ می دهد. معمولاً افسردگی پس از زایمان نامیده می شود. پری ناتال ممکن است در حین بارداری نیز باشد. از علائم این اختلال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

غمگین بودن

اضطراب

خشم یا عصبانیت

فرسودگی

نگرانی شدید در مورد سلامتی و ایمنی کودک

مشکل در مراقبت از خود یا نوزاد جدید

افکار آزار یا آسیب رساندن به کودک

اختلال افسردگی فصلی:

این اختلال که به اختلال عاطفی فصلی نیز شناخته می شود از نظر بالینی به عنوان اختلال افسردگی اساسی با الگوی فصلی شناخته می شود. در این اختلال افراد در فصول خاصی که معمولا هم در زمستان است، احساس بی حالی و کسالت می کنند. این نوع افسردگی ممکن است با پیشرفت فصل بدتر شود و منجر به افکار خودکشی شود. هنگامی که بهار می رسد​​، علائم تمایل به بهبود می یابد. این ممکن است مربوط به تغییر در ریتم های بدنی فرد در پاسخ به افزایش نور طبیعی باشد.

افسردگی موقعیتی:

این اختلال در زمانی بروز پیدا می کند که فرد تحت شرایط خاص و رویداد مهمی قرار گرفته باشد. موقعیت هایی مانند: مرگ یکی از عزیزان، مشکلات مربوط به طلاق، بیماری های جدی و تهدید کننده خانواده، شکست در روابط عاطفی، مشکلات مالی، مشکلات قانونی.

البته طبیعی است که حوادثی مانند اینها ایجاد احساس غم و اضطراب کنند. اما این موقعیت هنگامی اتفاق می افتد که این احساسات متناسب با رویداد تحریک آمیز باشد و در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند.

افسردگی آتیپیک:

به افسردگی اطلاق می شود که در پاسخ به وقایع مثبت داده می شود. بر خلاف نام آن، افسردگی آتیپیک غیر معمول یا نادر نیست. ابتلا به آن غیر معمولی بسیار چالش برانگیز است زیرا  فرد ممکن است از نظر دیگران یا حتی خودش افسرده نباشد. از علائم شایع در این اختلال می توان به موارد زیر اشاره نمود:

افزایش اشتها و افزایش وزن

تصویر بد از بدن

پرخوابی

بی خوابی

سنگینی در بازوها یا پاها که یک ساعت یا بیشتر در روز طول می کشد

احساس طرد و حساسیت به انتقاد

دردهای مختلف