اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی بزرگسالان یک بیماری نسبتاً شایع است که حدود ۲. ۵٪ تا ۵٪ از جمعیت بزرگسال را تحت تأثیر قرار می‌دهد و برخی تحقیقات نشان می‌دهد که این نرخ‌ها ممکن است در حال افزایش باشد. در حالی که نسبتاً شایع است، اغلب تشخیص داده نمی‌شود و درمان نمی‌شود و کمتر از ۲۰٪ از بزرگسالان مبتلا به این بیماری تشخیص و درمان مناسب را دریافت می‌کنند.
در حالی که ADHD اغلب برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود و درمان می‌شود، بسیاری از افراد تا بزرگسالی تشخیص داده نمی‌شوند. اوایل زندگی، ADHD معمولاً به صورت مشکلات رفتاری در مدرسه یا مشکل در تمرکز، درک مطالب یا تکمیل وظایف ظاهر می‌شود. در بزرگسالی، ممکن است به صورت مشکلات در دستیابی به اهداف یا رسیدن به راهکار در محل کار، چالش‌های اجتماعی ناشی از رفتار‌های تکانشی یا بی‌پروا، یا حواس پرتی مکرر در طول فعالیت‌های روزمره ظاهر شود.
علائم بیش فعالی بزرگسالان بر اساس DSM-۵
بی قراری مکرر، تکان دادن، ضربه زدن
اغلب زمانی که انتظار می‌رود نشستن باقی بماند، صندلی را ترک می‌کنند
قدم زدن، دویدن یا بالا رفتن مکرر زمانی که انجام این کار نامناسب است
احساس بی‌قراری بیش از حد
احساس ناراحتی زمانی که برای مدت طولانی ثابت بماند
مشکل در شرکت در فعالیت‌های اوقات فراغت
بیش از حد حرف زدن
به طور پیشگیرانه پاسخ به سؤالات را تار می‌کند
دشواری انتظار برای نوبت
قطع حرف دیگران در حین مکالمه
رفتار تکانشی، گاهی درگیر شدن در رفتار مخاطره‌آمیز در حین انجام این کار
علاوه بر علائم بیش فعالی ممکن است فرد از نقص توجه یا بی‌توجهی رنج ببرد، لذا مهمترین نشانه‌های بی‌توجهی در بزرگسالان عبارتند از:
بی دقتی و نادیده گرفتن جزئیات
مشکل در تمرکز بر روی کار‌ها یا مکالمات
حواس پرت بودن
مشکل در انجام دستورالعمل‌ها یا وظایف
مشکل در سازماندهی وظایف، فعالیت‌ها و متعلقات؛ برای مدیریت کارآمد زمان
اجتناب یا امتناع از فعالیت‌هایی که نیاز به توجه مداوم دارند
از دست دادن مکرر وسایل
فراموشی فعالیت‌های روزانه
چه عواملی باعث ایجاد اختلال بیش فعالی در بزرگسالان می‌شود؟
تغییراتی در سطح دوپامین
از جمله داشتن رژیم غذایی حاوی امگا ۳، منیزیم و آهن و قند و پروتئین‌ها و ورزش و خواب منظم راه‌های کمک‌کننده به رفع این اختلال می‌باشد.
افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی اصولاً نمی‌توانند یک هدف را دنبال کنند مثلاً در زمینه شغلی هر بار شغلی جدید را امتحان می‌کنند این به علت سطح پایین دسترسی دوپامین در مغز آن‌ها است.
که در رفتار درمانی قرار دادن جایزه و هدف‌های در دسترس و مشخص از جمله راه‌های درمان قابل استفاده است.
تغییراتی در سطح نوراپی نفرین
این انتقال دهنده شیمیایی هم در مغز افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی در سطح پایین‌تری نسبت به افراد سالم موجود اسکندر انتقال دهنده‌ی شیمیایی نوراپی نفرین در تمرکز، پردازش و کنترل رفتار‌های تحریک‌کننده ایفای نقش می‌کند.
علت دقیق اختلال کمبود توجه (ADHD) به طور کامل مشخص نشده است، اگرچه تصور می‌شود که وجود یک سری عوامل در این زمینه نقش دارند.
ژنتیک
اختلال کمبود توجه یک بیماری ژنتیکی است. تصور می‌شود ژن‌هایی که از والدین خود به ارث می‌برید عامل مهمی در ایجاد این بیماری هستند.
برخی تحقیقات بیان می‌دارند که ژن‌ها عمده‌ترین دلایل تعیین‌کننده و تأثیر‌گذار در بروز اختلال بیش فعالی می‌باشند.
مبتلا بودن یکی از اعضای خانواده به اختلال بیش فعالی احتمال مبتلا شدن سایر اعضای خانواده را به این اختلال افزایش می‌دهد. کودکانی مبتلا به این اختلال، معمولاً یک یا هردوی والدین، خواهر و برادر و یا شخصی از بستگان درجه یک آن‌ها از بیش فعالی رنج می‌برند. اختلال کمبود توجه یک بیماری با عوامل ژنتیکی است. تصور می‌شود ژن‌هایی که از والدین خود به ارث می‌برید عامل مهمی در ایجاد این بیماری هستند.
ساختار و عملکرد مغز
بیش فعالی موجب ایجاد تفاوت در مورد‌های پایین می‌گردد
ساختار مغز
عملکرد مغز
رشد مغز
تحقیقات تعدادی از تفاوت‌های احتمالی مغز افراد مبتلا به ADHD را از افراد فاقد این بیماری شناسایی کرده است، اما اهمیت دقیق این موارد روشن نیست. به عنوان مثال، مطالعات انجام شده توسط اسکن مغز نشان داده است که مناطق خاصی از مغز ممکن است در افراد مبتلا به ADHD کوچکتر باشد، در حالی که مناطق دیگر ممکن است بزرگتر باشد.
مطالعات دیگر نشان داده است که افراد مبتلا به ADHD ممکن است عدم تعادل در سطح انتقال دهنده‌های عصبی در مغز داشته باشند یا این مواد شیمیایی به درستی کار نکنند.
عوارض اختلال بیش فعالی در بزرگسالان
اختلال کمبود توجه می‌تواند زندگی فرد را به کلی مختل کند. از عوارض‌ای بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
ضعف در عملکرد کاری
مشکلات مالی
مشکلات قانونی
سوء مصرف موارد مخدر یا الکل
تصادفات مکرر رانندگی یا سایر حوادث
روابط عاطفی ناپایدار
خودشناسی ضعیف
سلامت روانی و جسمی ضعیف
اقدام به خودکشی
دیگر اختلالاتی که با اختلال بیش فعالی همراه است.
اختلالات خلقی
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی، به سایر اختلالات روانی و خلقی مانند: اختلال دو قطبی و افسردگی مبتلا هستند. در حالیکه لزوماً اختلالات خلقی به بیش فعالی مرتبط نیست، اما علائم این اختلال می‌تواند باعث وخیم‌تر شدن افسردگی شود.
اختلالات اضطراب
اختلالات اضطرابی، اغلب در بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی رخ می‌دهد. این اختلال باعث نگرانی و هراس شدید، تندخویی و سایر علائم می‌شود. اضطراب می‌تواند با چالش‌های فرد مبتلا به ADHD بدتر شود.
سایر اختلالات روانپزشکی
بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض خطر دیگر اختلالات روانپزشکی مانند اختلالات شخصیت، اختلال خشم انفجاری و اختلالات سوء مصرف مواد هستند.
اختلالات یادگیری
بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه ممکن است در آزمون‌های آکادمیک کمتر از هوش، سن و تحصیلات شان باشند. اختلالات یادگیری می‌تواند شامل مشکلات درک و برقراری ارتباط باشد.
درمان بیش فعالی در بزرگسالان
اگر پزشک شما تشخیص دهد که شما به این اختلال دچار هستید، باید با همکاری هم، یک برنامه درمانی مشخص که مخصوص خود شماست، طراحی نماید. این برنامه‌های درمانی ممکن است شامل دارو، جلسات درمانی، یادگیری بیش‌تر در مورد این اختلال و برخورداری از حمایت خانواده باشد.
برای دسترسی سریع به مشاوره روانشناسی می توانید برای رزرو وقت مشاوره با شماره های مرکز مشاوره زرین فر تماس حاصل نمایید.
دیدگاه کاربران