شخصیت به تمام روش هایی اشاره می کند که انسان به شیوه ای منحصر به فرد شکل می گیرد و با محیط های متغیر درونی و بیرونی انطباق حاصل می کند. اگر این شیوه منحصر به فرد یا الگو نادرست باشد، زندگی روزمره فرد دچار مشکل می شود. اختلال شخصیت نمایشی از انواع اختلالات شخصیت است.
بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، افرادی تحریک پذیر و هیجانی اند و رفتاری پر رنگ و لعاب، برونگرایانه و نمایشی دارند. این افراد با وجود رفتار متظاهرانه و پر زرق و برقی که دارند، اغلب نمی توانند دلبستگی صادقانه و عمیقی را به مدت طولانی حفظ کنند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، معیار عزت نفس خود را با تائید دیگران مورد سنجش قرار می دهند. از این رو اگر در مرکز توجه قرار نگیرند دچار احساس بی ارزشی می شوند و واکنش هایی مانند تند خویی، گریه کردن و ملامت دیگران، از خود نشان می دهند.
افرادی که دچار ابن اختلال هستند به راحتی تحت تأثیر افرادی که آنها را مورد ستایش و تحسین قرار می دهند هستند و برای آن که مطمئن شوند که نزد جنس مخالف جاذبه دارند، ممکن است تکانه های جنسی خود را هم به عمل در آورند. از طرفی این اختلال، ممکن است بر توانایی فرد در تداوم موقعیت شغلی یا حفظ رابطه و یا تمرکز بر اهداف زندگی تأثیر گذار باشد. همچنین ممکن است او را به فرد ماجراجویی تبدیل کند که در موقعیتهای خطرناک قرار بگیرد.
علائم اصلی اختلال شخصیت نمایشی
چنانچه در مرکز توجه قرار نگیرند، دچار ناراحتی و احساسات منفی می شوند.
تعامل این افراد با دیگران با رفتار های فریبنده و یا لاس زدن همراه است.
احساسات این افراد بسیار سطحی و به سرعت در حال تغییر است.
سبک گفتار این افراد به صورت کلی و بدون جزئیات است.
از ظاهر خود برای جلب توجه دیگران استفاده می کنند.
افرادی که دچار اختلال شخصیت نمایشی هستند، احساسات خود را اغراق آمیز نشان می دهند.
به راحتی تحت تأثیر افرادی که آنها را مورد توجه و ستایش قرار می دهند، قرار می گیرند.
این افراد روابط خود را با دیگران صمیمی تر از آن چه هستند در نظر می گیرند.
از علائم فرعی که بیماران دچار اختلال شخصیت نمایشی از خود بروز می دهند نیز می توان به موارد زیر اشاره کرد:
اغراق در ضعف و بیماری و استفاده از خودکشی برای جلب توجه بیشتر و فریب دیگران.
به دیگران اجازه می دهند تا شاهد نمایش های احساسی شان باشند تا بتوانند مورد تائید قرار بگیرند.
برای جلب توجه از رفتار های تحریک آمیز جنسی استفاده می کنند.
تجربه احساسات و باور های گذرای زیادی دارند
با افرادی که دچار اختلال شخصیت نمایشی هستند چگونه باید برخورد کرد؟
به دلیل تمایل بالای این افراد به مورد توجه بودن دائمی، تعامل با این افراد انرژی زیادی می طلبد. برای ارتباط با افرادی که دچار این اختلال هستند بهتر است حتماً درباره این اختلال این افراد اطلاعات کاملی داشته باشید. خود شناسی و نشان دادن عادت های مخرب و نا مطلوب می تواند به اصلاح الگوی فکری ناسالم آنها منجر شود.
تقویت توانایی های افراد مبتلا به این اختلال، در عملکرد مثبت و رفتار های او بسیار مؤثر است، به همین جهت توجه به استعداد های این افراد به جای زیبایی و ظاهر وی، کمک زیادی به رشد و شخصیت این افراد می کند. همان گونه که عنوان کردیم افرادی که دچار اختلال شخصیت نمایشی هستند اعتماد به نفس پایینی دارند، به همین جهت تقویت و ارتقای اعتماد به نفس در این افراد، باعث می شود تا بر ابعاد دیگر شخصیت خود متمرکز شوند.
دلایل بروز اختلال شخصیت نمایشی
عوامل ژنتیکی:
ژنتیک در اختلال شخصیت همچون بسیاری از اختلالات دیگر تأثیر گذار است. داشتن سابقه خانوادگی، بیماری های روانپزشکی یا اختلالات مصرف مواد از عوامل خطر ابتلا به اختلال شخصیت نمایشی است. البته باید در نظر گرفت ژنتیک بدون قرار گرفتن در شرایط و موقعیتهای خاص زندگی، باعث فعال شدن اختلال شخصیت نمایشی نمی شود.
تجارب دوران کودکی:
تلاش برای سازگاری و کنار آمدن با محیط های آسیب زا در کودکی، می تواند یکی از عوامل مؤثر در ایجاد اختلال شخصیت نمایشی باشد. از دیگر عواملی که در دوران کودکی وجود داشته و در دوران بزرگسالی می تواند باعث ایجاد اختلال شخصیت نمایشی شود می توان به: سبک فرزند پروری نا مناسب، نداشتن نظم و انضباط، تقویت رفتار نمایشی در کودک، عدم وجود حد و مرز سالم و وجود والدینی با رفتار نمایشی، اشاره کرد.
این اختلال در مردان بیشتر از زنان دیده می شود و شروع این اختلال در اوایل بزرگسالی می باشد. افرادی که دچار اختلال شخصیت نمایشی هستند، در خطر بیشتری به ابتلا به افسردگی قرار دارند. دفاع های عمده بیماران اختلال شخصیت نمایشی، واپس زنی، که منجر به عدم فهم احساسات واقعی خود و تجزیه، که منجر به عدم توانایی در توضیح انگیزه های خود است، می باشد.
درمان اختلال شخصیت نمایشی
افرادی که دچار این اختلال شخصیت هستند در مصاحبه کاملاً با روانشناس همکاری می کنند و تاریخچه خود را با جزئیات برای روانشناس بیان می کنند. لغزش های زبانی در گفتار آنها زیاد است و زبانی پر زرق و برق دارند. این افراد اظهار نظر های عاطفی زیادی می کنند اما چنانچه از آنها بخواهند احساساتی همچون، خشم، اندوه و… را در خود قبول کنند، ابراز نارضایتی و یا انکار می کنند.
روان درمانی می تواند در درمان این اختلال مؤثر باشد. ترجیحاً روان درمانی حمایتی در درمان، به عنوان خط اول درمان در این اختلال بکار می رود. این رویکرد بر بهبود عزت نفس، کاهش آشفتگی عاطفی و بهبود مهارتهای مقابله ای متمرکز است. افراد مبتلا به این اختلال شخصیت ممکن است با درمانگران خود رابطه نامناسبی داشته باشند. بنابراین، تعیین مرزهای محکم با این بیماران بسیار حائز اهمیت است. رویکردهای درمانی قاطعانه ممکن است در به حداقل رساندن تعارضات فرد مبتلا کمک کننده باشد.
برای درمان اختلال شخصیت نمایشی هیچ داروی تائید شده ای وجود ندارد و تنها برخی از دارو هایی که تثبیت کننده خلقی هستند می تواند به این افراد کمک کند.
برای دسترسی سریع به مشاوره روانشناسی می توانید برای رزرو وقت مشاوره با شماره های مرکز مشاوره زرین فر تماس حاصل نمایید.
دیدگاه کاربران