بی‌اشتهایی عصبی یا آنارکسیا یکی از اختلالات تغذیه محسوب می‌شود که نام یونانی آن آنورکسیا نروزا به معنای از دست دادن اشتها است. در این نوع اختلال، فرد به شدت از افزایش وزن خود هراس دارد و از حفظ حداقل وزن طبیعی بدن امتناع می‌کند. در اختلال آنارکسیا عصبی، شخص در مورد بدن خود و شکل ظاهری آن به میزان قابل توجهی دچار سوء تعبیر است.
از نظر DSM، اصطلاح بی‌اشتهایی عصبی یا روانی گمراه‌کننده است، زیرا عدم اشتها در فرد تنها در مراحل اولیه این بیماری وجود دارد و پس از آن، فرد مبتلا علاقه زیادی به جمع‌آوری دستورهای آشپزی و پختن غذاهای مفصل برای دیگران از خود نشان می‌دهد. بنابر این، این افراد همواره در حال اندیشیدن به غذا خوردن هستند و حتی برخی از این افراد به پرخوری روی می‌آورند و نمی‌توانند در محدودیت مصرف غذا، کنترل داوطلبانه داشته باشند. افراد مبتلا، شب‌ها و به صورت مخفیانه اقدام به پرخوری می‌کنند و ممکن است بعد از هر بار پرخوری اقدام به استفراغ های عمدی کنند. همچنین، این دسته از افراد معمولا فعالیت‌هایی نظیر قدم زدن آهسته یا تند، دویدن تند، دوچرخه‌سواری زیاد و تمرینات دیگر انجام می‌دهند.
در اختلال بی‌اشتهایی عصبی، فرد مبتلا اصرار زیادی به لاغری از طریق تحمل گرسنگی دارد. در زنان، این اختلال شایع‌تر است و آغاز آن معمولا از سنین نوجوانی است. این افراد به طور مداوم نگران غذا، وزن و فرم بدن خود هستند. آنارکسیا ممکن است به طور خودکار بهبود پیدا کند و یا آنقدر سیر صعودی داشته باشد که به مرگ منجر شود.
بیشتر افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، در مورد مشکل خود آگاهی ندارند و یا آن را انکار می‌کنند.
انواع آنورکسیا یا بی‌اشتهایی عصبی از دیدگاه DSM-5
- بی‌اشتهایی عصبی محدود
در این نوع اختلال، گرسنگی دادن به خود با عمل تصفیه همراه نیست، به این معنی که فرد به طور عمدی خود را به استفراغ نمی‌اندازد و یا از مواد ملین استفاده نمی‌کند.
- بی‌اشتهایی عصبی بینج ایتینگ همراه با تصفیه
در این نوع اختلال، فرد به طور مداوم خود را عمدا به استفراغ می‌اندازد یا از مواد مسهل استفاده می‌کند تا بتواند وزن خود را کنترل کند.
چنانچه درباره اختلال بی‌اشتهایی عصبی سوال یا نظری دارید، در بخش دیدگاه با ما به اشتراک بگذارید.
در ادامه، با ما همراه باشید تا شما را با روش‌های تشخیص و درمان اختلال بی‌اشتهایی عصبی آشنا کنیم.
دیدگاه کاربران