اختلال دو قطبی یا بایپولار از جمله اختلالات خلقی یا عاطفی محسوب می شوند. افراد مبتلا به این اختلال خلقیات پایدار و ثابتی ندارند و بسیار غمگین، ناامید و بی انگیزه هستند. اینگونه افراد ممکن است لحظه ای پرهیجان و شاد به نظر برسند و پس از چند لحظه دچار سکوت و انزوا شوند.
عواملی مانند عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی، ژنتیک و فیزیولوژی مغز می توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.
شاید فکر کنید همه ما ممکن است دچار نوسانات خلق و خو شویم، پس چگونه می توانیم افراد مبتلا به این اختلال را تشخیص دهیم؟ نوسانات روحی در افراد مبتلا به این اختلال به مراتب شدیدتر است، تا حدی که نوسانات خلق و خو، زندگی روزمره و ارتباطات فرد با سایرین را مختل می کند.
جالب است بدانید این اختلال انواع مختلفی دارد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم.
انواع اختلال دو قطبی کدامند؟
- اختلال دو قطبی نوع 1
- اختلال دو قطبی نوع 2
اگر فرد مبتلا دچار نخستین دوره مانیا یا شیدایی شده باشد، می توان او را مبتلا به اختلال بایپولار نوع 1 دانست.
خصایص بالینی اختلال بایپولار نوع 2 ترکیبی از ویژگی های بالینی اختلال افسردگی اساسی با ویژگی‌های بالینی دوره هیپومانیاست. در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی نوع 2، خطر اقدام به خودکشی بیشتر از مبتلایان به اختلال دو قطبی نوع 1 و اختلال افسردگی اساسی است.
ملاک‌های تشخیصی DSM-5 در مورد اختلال دو قطبی نوع 1
علائم اختلال دو قطبی نوع 1 در دوره‌‌های مانیا و هیپومانیا به شرح زیر است:
- افزایش اعتماد به نفس با خود بزرگ بینی
- کاهش نیاز به خواب (مثلا فرد پس از 3 ساعت خواب، احساس شادابی می‌کند)
- پر حرفی بیش از حد معمول
- برش افکار یا سبقت افکار از یکدیگر
- حواس پرتی
- افزایش فعالیت های اجتماعی، شغلی، تحصیلی و جنسی
- سراسیمگی روانی حرکتی
- مشغول شدن افراطی به فعالیت هایی که می تواند برای فرد پیامدهای دردناکی داشته باشد؛ مانند ولخرجی، بی مبالاتی جنسی یا سرمایه گذاری های تجاری احمقانه
در این دوره، اختلال خلق و خوی ممکن است آنقدر شدید باشد که کارکرد اجتماعی یا شغلی فرد را مختل کند و بیمار برای این که به خود یا دیگران آسیب نزند، می بایست بستری شود.
چنانچه در مورد این اختلال سوال یا نظری دارید، در بخش دیدگاه با ما به اشتراک بگذارید. برای رزرو وقت مشاوره با ما در تماس باشید.
دیدگاه کاربران